ΣΗΜΕΙΑ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΛΑΡΙΣΑΙΩΝ ΑΠ. ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗ ΣΕ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ ΓΙΑ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ – (28-1-2023) ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΩΔΕΙΟ
«Στην εποχή μας η ιστορική μνήμη μετατρέπεται σε ιστορικό καθήκον»
Συμπληρώνονται φέτος 78 χρόνια από την ημέρα που τα Σοβιετικά στρατεύματα απελευθέρωσαν το ναζιστικό στρατόπεδο του Άουσβιτς.
Συμπληρώνονται 78 χρόνια από τη μεγαλύτερη θηριωδία που γνώρισε η ανθρωπότητα.
Και μάλιστα φέτος η ημέρα μνήμης βρίσκει την ανθρωπότητα σε μια περίοδο που δείχνει να χάνει τον προσανατολισμό της στις σταθερές αξίες που εδραιώθηκαν τουλάχιστον στην Ευρώπη μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η δέσμευση των λαών της Ευρώπης στο «Ποτέ πια πόλεμος» έχει πια ξεθωριάσει, μετά την εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία. Οι φλόγες του πολέμου τύλιξαν ξανά την Ευρώπη.
Σ’ αυτή την εποχή πια η ιστορική μνήμη μετατρέπεται σε ιστορικό καθήκον.
Η ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος η 27 Ιανουαρίου, έρχεται να μας θυμίσει πως η ανθρώπινη αγριότητα είναι πραγματικό γεγονός.
Και πως ο αγώνας για την αρμονική συνύπαρξη, η μάχη για την διατήρηση της ανθρώπινης ζωής στην κορυφή του αξιακού κώδικα των κοινωνιών μας, η προσπάθεια για την ειρήνη και τη συναδέλφωση, είναι μια μάχη καθημερινή. Και κυρίως είναι μια μάχη του καθενός με τον εαυτό μας.
Είμαστε υποχρεωμένοι, καθένας μας ξεχωριστά και όλοι μαζί, να κρατούμε στη μνήμη ίσως την πιο σκοτεινή, την πιο φρικιαστική στιγμή της ανθρώπινης ιστορίας.
Είμαστε υποχρεωμένοι να αντισταθούμε στη λήθη και σε κάθε λογική που αφήνει έστω και μια μικρή χαραμάδα επανάληψης της απόλυτης βαρβαρότητας, ιδιαίτερα τώρα που οι αυτόπτες μάρτυρες της τραγωδίας χάνονται.
Ιδιαίτερα τώρα που επιχειρείται η διασπορά «αμφιβολιών». Ιδιαίτερα τώρα που η φρίκη του πολέμου επέστρεψε στη γειτονιά μας.
Σ’ αυτή τη δύσκολη συγκυρία, ο καθένας μας και όλοι μαζί πρέπει να αντιληφθούμε πως κάθε ανθρώπινη ύπαρξη πάνω στον πλανήτη έχει ένα βαρύ φορτίο ευθύνης.
Κάθε άνθρωπος πρέπει να γίνει ένας κρίκος μιας τεράστιας αλυσίδας που θα αποτρέψει τη φρίκη.
Που θα παραδειγματιστεί από το Ολοκαύτωμα και θα προστατεύσει τον πλανήτη από τον κίνδυνο να μετατραπεί σ’ ένα νέο κολαστήριο.
Τιμούμε λοιπόν τα θύματα του ολοκαυτώματος με το να κρατάμε τη μνήμη ζωντανή, ως μοναδικό μέσο διαφύλαξης της ψυχής μας μακριά από κάθε βαρβαρότητα.
ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ.
