Ο Ξενώνας Φιλοξενίας Γυναικών Θυμάτων Βίας ή/ και Πολλαπλών Διακρίσεων του Δήμου Λαρισαίων, συμμετέχει/ συνδιοργανώνει, μια σειρά από δράσεις ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης στην κοινότητα, με σκοπό να τιμήσει την ημέρα της Γυναίκας:

• Την Τετάρτη 08/03/2023 στις 11:00 π.μ., μαζί με το Κέντρο Κοινότητας Λάρισας, θα πραγματοποιηθεί διανομή έντυπου ενημερωτικού υλικού στην κεντρική πλατεία Λάρισας, κοντά στο περίπτερο του Δήμου. Σας περιμένουμε να αλληλεπιδράσουμε και να συζητήσουμε για το φαινόμενο της έμφυλης βίας!
• Τις Παρασκευές 10/03/2023 και 17/03/2023 στις 10:00 π.μ., θα πραγματοποιηθούν βιωματικά εργαστήρια σε μαθητές της Β’ τάξης του 10ου Λυκείου Λάρισας, με θέμα την έμφυλη βία, τις μορφές της και την αναγνώριση του φαινομένου μέσα από μελέτη περίπτωσης.
• Την Τετάρτη 22/03/2023 στις 18:30 μ.μ., ο ξενώνας συμμετέχει σε εκδήλωση που διοργανώνει ο Σύλλογος Διοικητικού Προσωπικού του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, με θέμα την “κακοποίηση γυναικών και ενδοοικογενειακή βία”, η οποία θα διεξαχθεί στο αμφιθέατρο Σαράτση, 3ος όροφος κτιρίου Αλ. Δελμούζου, στο Βόλο. Θα μας τιμήσει ιδιαίτερα η παρουσία σας!

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, 8 Μαρτίου 2023…

Από το Προσωπικό και τις γυναίκες του Ξενώνα...

Κική Δημουλά, «Σημείο Αναγνωρίσεως» – άγαλμα γυναίκας με δεμένα χέρια

Όλοι σε λένε κατευθείαν άγαλμα, εγώ σε προσφωνώ γυναίκα κατευθείαν. Στολίζεις κάποιο πάρκο.
Από μακριά εξαπατάς.
Θαρρεί κανείς πως έχεις ελαφρά ανακαθήσει να θυμηθείς ένα ωραίο όνειρο που είδες, πως παίρνεις φόρα να το ζήσεις.
Από κοντά ξεκαθαρίζει το όνειρο: δεμένα είναι πισθάγκωνα τα χέρια σου μ’ ένα σκοινί μαρμάρινο κι η στάση σου είναι η θέλησή σου κάτι να σε βοηθήσει να ξεφύγεις την αγωνία του αιχμαλώτου.
Έτσι σε παραγγείλανε στο γλύπτη: αιχμάλωτη.
Δεν μπορείς ούτε μια βροχή να ζυγίσεις στο χέρι σου, ούτε μια ελαφριά μαργαρίτα.
Δεμένα είναι τα χέρια σου.
Και δεν είν’ το μάρμαρο μόνο ο Άργος.
Αν κάτι πήγαινε ν’ αλλάξει στην πορεία των μαρμάρων, αν άρχιζαν τ’ αγάλματα αγώνες για ελευθερίες και ισότητες, όπως οι δούλοι, οι νεκροί και το αίσθημά μας, εσύ θα πορευόσουνα μες στην κοσμογονία των μαρμάρων με δεμένα πάλι τα χέρια, αιχμάλωτη.
Όλοι σε λένε κατευθείαν άγαλμα, εγώ σε λέω γυναίκα αμέσως.
Όχι γιατί γυναίκα σε παρέδωσε στο μάρμαρο ο γλύπτης κι υπόσχονται οι γοφοί σου ευγονία αγαλμάτων, καλή σοδειά ακινησίας.
Για τα δεμένα χέρια σου, που έχεις όσους πολλούς αιώνες σε γνωρίζω, σε λέω γυναίκα.
Σε λέω γυναίκα γιατ’ είσ’ αιχμάλωτη.

(Από τη συλλογή «Το λίγο του κόσμου» 1971 –συγκεντρωτική έκδοση «Κική Δημουλά, Ποιήματα», Ίκαρος)