Η Ευρωπαϊκή Ένωση συμμετέχει εδώ και 5 χρόνια σε διαπραγματεύσεις για τη σύναψη τριών διατλαντικών συμφωνιών και συγκεκριμένα, της CETA με τον Καναδά, της TTIP με τις ΗΠΑ, και της TISA Συμφωνία Εμπορίου σε Υπηρεσίες και συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις της ΕΕ με 50 άλλες χώρες του κόσμου.
Γενικότερα, οι διεθνείς εμπορικές συμφωνίες θα πρέπει να συμβάλλουν στην ανάδειξη των συγκριτικών πλεονεκτημάτων των χωρών και των τοπικών κοινωνιών, στην άσκηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στην εφαρμογή της συμφωνίας του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή, στην δίκαια και προοδευτική φορολογία, στην πλήρη απασχόληση για όλους, στις προδιαγραφές του Παγκόσμιου Οργανισμού Εργασίας, στην διεθνή σύμβαση για την βιοποικιλότητα και στους στόχους για τη βιώσιμη ανάπτυξη του ΟΗΕ.
Ωστόσο, στην πραγματικότητα, οι συμφωνίες αυτές θα έχουν δραματικές επιπτώσεις για τη δημοκρατία, την κοινωνία, τα κοινά αγαθά και το περιβάλλον με την εξουσία που δίνουν στις πολυεθνικές εταιρείες και με τα όσα προσπαθούν να επιβάλλουν στους πολίτες των εμπλεκόμενων χωρών και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Οι επίσημες διακηρύξεις αναφέρουν ότι αυτές οι συμφωνίες θα οδηγήσουν σε αύξηση των επενδύσεων και του εμπορίου, σε οικονομική μεγέθυνση και σε δημιουργία θέσεων εργασίας. Ωστόσο, οι συμφωνίες συντάσσονται με τέτοιο τρόπο, ώστε η ιδιωτικοποίηση των κοινών αγαθών να γίνει ουσιαστικά μη αναστρέψιμη και οι κερδισμένοι αυτών των συμφωνιών να είναι οι πολυεθνικές εταιρείες και όχι οι πολίτες.
Η προώθηση αυτών των συμφωνιών αποτελεί ουσιαστικά ένα ανώτερο στάδιο εφαρμογής των πλέον ακραίων πολιτικών του νεοφιλελευθερισμού σε πλανητική κλίμακα, με έμφαση όχι μόνο στον ακρωτηριασμό του δημόσιου τομέα και στη δραματική περικοπή των κοινωνικών δαπανών, αλλά ιδιαίτερα στην εμπέδωση της ανεξέλεγκτης ασυδοσίας κυρίως των πολυεθνικών εταιρειών και της ιδιωτικοποίησης των κοινών αγαθών, επιχειρώντας παράλληλα τη μέγιστη δυνατή συγκέντρωση πολιτικής εξουσίας στα χέρια των πολυεθνικών, εγκαθιστώντας έτσι μια εταιρειοκρατία στη θέση της δημοκρατίας.
Κρίνουμε και αξιολογούμε όλες τις διεθνείς συμφωνίες με βάση τις 10 ακόλουθες αρχές του Ευρωπαϊκού κινήματος :
1. Διεκδικούμε όρους εμπορίου και προϊόντων που διασφαλίζουν τις καλύτερες κοινωνικές και περιβαλλοντικές προδιαγραφές, που ωφελούν τους παραγωγούς και τους καταναλωτές. Η υπεράσπιση της αρχής της προφύλαξης (άρθρο 191 συνθήκης Λισαβόνας) και η αποτροπή της ρυθμιστικής συνεργασίας που μειώνει τις προδιαγραφές, είναι σημαντικές σε αυτήν την κατεύθυνση.
2. Οι εμπορικές συμφωνίες πρέπει να συμβάλλουν στην βιώσιμη γεωργία. Ιδιαίτερα η γεωργία των τοπικών κοινωνιών, βιολογική και ΠΟΠ προϊόντων, με δικαίωμα χρήσης τοπικών ποικιλιών σπόρων, συμβάλλει στην ποιοτική και υγιεινή διατροφή, στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, στην προστασία του περιβάλλοντος, στην απασχόληση, σε αντίθεση με την εντατική βιομηχανοποιημένη γεωργία μεταλλαγμένων, μονοκαλλιεργειών και βιοκαυσίμων που καταστρέφουν τους τοπικούς φυσικούς και υδάτινους πόρους. Η Μεταρρύθμιση της ΚΑΠ μετά το 2020 πρέπει να είναι σε παραγωγική, περιβαλλοντική και κοινωνική κατεύθυνση με ρυθμιζόμενες αγορές περιορισμού των διακυμάνσεων τιμών των χρηματιστηριακών αγροτικών προϊόντων για αποτροπή αισχροκέρδειας των πολυεθνικών. Να υπάρχει αυξημένη προστασία από ανεξέλεγκτες εισαγωγές εταιρικών προϊόντων ανταγωνιστικών σε προϊόντα τοπικών παραγωγικών συστημάτων και Γεωγραφικών ενδείξεων που προστατεύουν την τοπική βιοποικιλότητα και τον παραδοσιακό τρόπο παραγωγής και συμβάλλουν στην τοπική βιώσιμη. Να κατοχυρώνουν πλήρως σε όλες τις διεθνείς συμφωνίες τα ΠΟΠ/ΠΓΕ προιόντα (η CETA προστατεύει μόνο 173 τρόφιμα από τα 1300 της Ε.Ε. και δεν προστατεύει πλήρως την ΠΟΠ Φέτα), και να ενισχύουν τα πρωτεϊνούχα κτηνοτροφικά ψυχανθή που υποκαθιστούν μεταλλαγμένες εισαγόμενες ζωοτροφές κυρίως σόγιας, κλπ.
3. Oι συμφωνίες εμπορίου και επενδύσεων δεν πρέπει να δίνουν ειδικά δικαιώματα στις πολυεθνικές εταιρείες να μηνύουν κράτη για απώλεια κερδών τους σε υπερεθνικά εταιρικά δικαστήρια (ISDS).
4. Αποφυγή φοροδιαφυγής των πολυεθνικών εταιρειών, με πρόβλεψη οι φόροι να πληρώνονται όπου δημιουργείται η προστιθέμενη αξία και να έχουν μια ελάχιστη κοινή βάση διεθνώς.
5. Να υπάρχει προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλη την αλυσίδα παραγωγής και εμπορίας προϊόντων και υπηρεσιών σύμφωνα με τις αρχές του ΟΗΕ του 2011 (αξιοπρεπής κατώτερος μισθός, συνθήκες εργασίας, συλλογικές διαπραγματεύσεις, κοινωνικά δικαιώματα κλπ).
6. Οι εμπορικές συμφωνίες να συμβάλλουν στην αποτροπή της κλιματικής καταστροφής σύμφωνα με την συνθήκη των Παρισίων του 2015 του ΟΗΕ, προωθώντας τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και μειώνοντας τα ορυκτά καύσιμα. Η πολιτική της ουδετερότητας που προωθεί η TISA μας βρίσκει αντίθετους.
7. Να εξαιρούνται οι δημόσιες και δημοτικές υπηρεσίες (ύδρευσης, άρδευσης, διάθεσης απορριμμάτων, προμηθειών και ενέργειας) από ιδιωτικοποιήσεις στο πλαίσιο των διεθνών συμφωνιών. Οι αποτυχημένες ιδιωτικοποιήσεις της τελευταίας κυρίως δεκαετίας του προηγούμενου αιώνα οδήγησαν στις πρόσφατες επαναδημοτικοποιήσεις των υπηρεσιών ύδρευσης σε Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, Σουηδία και Ουγγαρία, των δικτύων ενέργειας σε Γερμανία και Φιλανδία και μεταφορών σε Αγγλία και Γαλλία.
8. Ζητάμε όρους δίκαιου εμπορίου ώστε οι αναπτυσσόμενες χώρες του Νότου και οι τοπικές κοινωνίες να μπορούν να επεξεργάζονται τις πρώτες ύλες αγροτικών προϊόντων σε τρόφιμα και είδη χειροτεχνίας των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων, υποστηριζόμενες σε τεχνογνωσία, καινοτομία και οικονομική ρευστότητα.
9. Η εμπορική πολιτική της Ε.Ε. πρέπει να απομακρύνει την επιρροή των πολυεθνικών λόμπυ και να γίνει διαφανής με την συμμετοχή των φορέων της κοινωνίας των πολιτών (κοινωνικές, επιστημονικές οργανώσεις και φορείς της αυτοδιοίκησης), του ευρωκοινοβουλίου, των εθνικών κοινοβουλίων και των περιφερειακών συμβουλίων, σε όλα τα στάδια διαπραγμάτευσης και αξιολόγησής τους, με τροποποίηση του άρθρου 207 της συνθήκης της Λισαβόνας.
10. Αγωνιζόμαστε για μια δημοκρατική Ευρώπη όπου να «Κάνουμε μαζί πολύ περισσότερα προοδευτικά» Με δυνατότητα ενίσχυσης του ρόλου των ευρωπαίων πολιτών και των κινημάτων τους, με τροποποίηση των συνθηκών για ενιαία δημοψηφίσματα σε επίπεδο ΕΕ, ενιαία εκλογή ευρωβουλευτών σε επίπεδο Ε.Ε., ενιαία έγκριση συνθηκών και διεθνών εμπορικών συμφωνιών από ευρωκοινοβούλιο και εθνικά και περιφερειακά κοινοβούλια και δημοψηφίσματα πολιτών, ενιαίο σύνταγμα της Ευρώπης των λαών και πολιτών.
Υποστηρίζουμε τον εκδημοκρατισμό της εμπορικής πολιτικής και επενδύσεων της ΕΕ Αντιστεκόμαστε σε αδιαφανείς και αντιδημοκρατικές διαδικασίες των ελίτ για χειραγώγηση των πολιτών και διεκδικούμε την τοπικοποίηση των πολιτικών για την ενίσχυση των τοπικών κοινωνιών μέσω συνεταιριστικών ομάδων παραγωγών, φορέων κοινωνικής οικονομίας, διεπαγγελματικών οργανώσεων, δικτύων ΜΜΕ και των δράσεων της Αυτοδιοίκησης.
Συμμετέχουμε στο Πανευρωπαικό Δίκτυο των κινημάτων Seattle to Brussels, στην Επιτροπή για την Υπεράσπιση των ΠΟΠ προιόντων και της Φέτας και στο Πανελλαδικό Δίκτυο Φορέων και Πολιτών Stop ttip, ceta, tisa ‘Για μια αλληλέγγυα και δημοκρατική Ευρώπη σε έναν Κόσμο Δίκαιου Εμπορίου¨
Η CETA είναι ο δούρειος ίππος που αν περάσει δημιουργεί αρνητικό προηγούμενο με τα άρθρα της για τις εμπορικές συμφωνίες που ακολουθούν (N. Aφρική, Σιγκαπούρη, ΤΤΙΡ, Iαπωνία, Αυστραλία, Kίνα, Τουρκία κλπ).
Για αυτό είναι σημαντικός ο κοινός μας αγώνας
αυτοδιοικητικών, πολιτιστικών, περιβαλλοντικών
και κοινωνικών φορέων αγροτών, εργαζομένων και επιστημόνων
για να μην εγκριθεί η CETA από το Εθνικό Κοινοβούλιο και να πάει για επαναδιαπραγμάτευση με όρους δίκαιου εμπορίου.
Σεπτέμβριος 2017